KAPANAN KAPILARA TEŞEKKÜR ETMEK!

Belki de kapanan kapılara teşekkür etmek gerekir; açılan kapılara bakarak. Geçmişte çok defa istediğiniz, olmazsa olmaz dediğiniz birçok şeye belki de şimdilerde “iyi ki de olmamış” dediğiniz oluyor mu hiç? Tabiki de oluyor. Kendimize verdiğimiz ve yerine getiremediğimiz sözler çoğu kez sözde kalmış ve iyi ki de öyle olmuştur. Vaatlerimizi yerine getirdiğimiz zaman belki de bize açılmış kapılar mutsuzluğa itecekti bizi. Kim bilir!

Yarım kalan hayaller ve yüzümüze kapanan kapılara üzülmüşüzdür ancak her defasında yeni bir kapı açılmış ve yeniden bir başlangıç yapmışızdır. Evet! Bende de öyle oldu çoğu kez. İyi ki de yeni kapılara yol almışım. O yüzden diyorum ya geçmişte yüzümüze kapanan kapılara teşekkür etmemiz lazım diye. Teşekkür ederim sevgili kapanan kapılar. Yeni kapılara vesile olduğunuz için. Ben yeni bir başlangıçtayım.

İşsiz kaldınız ve onlarca kapıdan geri çevrildiniz. Kapanan her kapıda boynunuzu bir kere daha öne eğip yolun sağından sağından başka kapılara yol aldınız. Her seferinde yine aynı durum! Öyle bir an geldi ki onca arayışın içinden birisi size “Gel içeri” dedi ve girdiniz kapıdan. İşte bu! Demek ki nasibiniz buradaymış ve ekmek tekneniz burada dönecekmiş. Peki şimdi… Onca kapanışların perde arkasında belki de ağladığınız günleri düşünün. Gerek var mıymış?

İnsanız işte! Bir şey olmadı mı hayatın sonuymuş gibi davranıyoruz. Bu tez canlığımız ne zaman bitecek bilemiyorum. Ağladığımız günleri hatırlayalım haydi. İş değil sadece. Hayatın her alanında bizi üzen ve şimdilerde teşekkür ettiğimiz kapanan kapıları aklımıza getirip kahkaha atacasına gülelim. Ben gülüyorum.

Teşekkür ederim yüzüme kapanan kapılar. Sizin sayenizde bugün olduğum ve yarın daha iyi olacağım yerdeyim. Neyse… Açılan kapılara bakalım biz…